Sizinle paylaşacağım bu alıntı, Peter Tompkins ve Christopher Bird’ün 1973’te birlikte kaleme aldıkları ‘Bitkilerin Gizli Yaşamı’ adlı kitaptan. Fakat hikâyenin esas kahramanı Clee Backster adlı poligraf (yalan makinası) uzmanı.

Hemen not düşelim: O ilginç kitap, Sulhi Dölek’in çevirisi ve Sungur Yayınları’nın 1983 ilk basımıyla kitapseverlerle -ve tabii doğaseverlerle- buluşmuştu.

Buyrun, vaktiniz varsa satırları arasında biraz dolaşalım:

“1966 yılında, dünyanı bilinen en iyi yalan makinesi uzmanlarından Clee Backster, FBI’dan güvenlik görevlilerine yalan makinası aygıtının kullanımı öğrettiği okulunda uykusuz bir gece daha geçirdi...

Sonra, gün henüz ışımamışken sırf eğlence olsun diye yalan makinesinin elektrotlarını kocaman yapraklı tropikal bitkisinin üzerine yerleştirdi. Yalan makinesi çeşitli korku, sevinç, şaşkınlık gibi durumların elektriksel değişimlerini ölçtüğüne göre, belki bitki de su dökünce seviniyordur diye alaylı alaylı güldü.

Fakat bu arada onu çok şaşırtan bir şey oldu: Bitkiyi suladığında galvanometre zikzaklar çizerek aşağı doğru indi. Oysa aksine, yukarı doğru bir hareket bekliyordu Backster…

Bitkinin yaprağını sıcak kahveye soktuğunda da beklediği tepkiyi görmedi. Sonunda kibriti alıp bitkiyi yakmayı düşündüğünde her şey değişti. Bitki galvanometrenin ibresine çılgınca tavan yaptırdı !..

Gözlerine inanamadı Backster.

Bitki, hissedebiliyordu.

Ya da görebiliyordu…

Tamamen tesadüfen botanik biliminin prensiplerini değiştirebilecek bir keşif yapmak üzereydi.

“Nasıl yani?” dedi kendi kendine, “Bitki düşüncelerimi mi okudu?”. İnsanlık tarihinin önünde yeni bir dünya açılıyordu artık.

Deneyler deneyleri kovaladı. Bitkilerin sadece düşünceleri okumakla kalmayıp çevrelerindeki her şeyi hissettikleri de çıktı ortaya.

Kaynar suya atılan karideslerin ölümlerini, eline iğne battığında duyulan acıyı da hissediyordu bitkiler.........

© Pusula Gazetesi