Toplumlar hızlı değişmekte ve değiştikçe de bazı değerlerle çatışma durumuna gelmektedir. İnsanlar bu çelişkileri yaşarken eskinin değerlerine saygı duymakta fakat yeni olanları da uygulama durumunda kalmaktadır.

Bu çelişkili durum toplumlarda bazen ahenk oluşturmakta, insanlar geçmişin fikirlerine saygı gösterdikleri için çelişkinin ıstırabını yaşamamaktadırlar.

Ekmeğe karşı farklı kesimlerin göstermiş oldukları farklı yaklaşımlarda bunun örneklerini görmekteyiz.

Bizim toplumumuzda ekmek bir nimet olarak görülmüştür. Nimet kelimesinin, lütuf, ihsan, azık, ekmek, saadet, mutluluk anlamları bulunmaktadır. Bazı iş yerlerine “müşteri veli nimetimizdir” yazılı levhalar bulunmaktadır. Veli kelimesinin sahip anlamı da vardır. Bu bağlamda müşteri ekmeğimizin sahibi, bizi besleyen, bizi yediren manaları çıkmaktadır. Bu durumun kökeninde beslenmenin ana unsurunun ekmek olduğu imgesi verilmektedir.

İnsanlar buğdayı yaklaşık on bin yıl önce evcilleştirmişlerdir. Daha önceleri yabani bir ot olan buğdayı keşfeden insanlar, onu evcilleştirerek tabiatın en güzel alanlarına buğday ekmeğe başlamışlar, hatta bizim insanımız buğday ekme eylemine daha fazla anlam katarak buğdaydan yapılan nesneye de ekmek demişlerdir.

Daha önceleri avcı toplum olan insanlar, devamlı gezdikleri için birçok yiyeceğe ulaşma, vücutlarını her türlü gıda ile besleme imkânına sahiptiler. Buğdayın keşfedilmesi ve yerleşik hayata geçilmesiyle insanın vücuduna........

© Pusula Gazetesi