Είναι τα reels σε Instagram/TikTok το επόμενο κάψιμο μετά τους βίντεο μαραθώνιους στο youTube; Μάλλον ναι, κι αυτά δεν είναι δα και τίποτα καινούρια νέα. 

Έτσι κι εγώ, ένα ανέμελο καλοκαιρινό βράδυ, τσίμπησα στο δόλωμα ενός καλτ αποσπάσματος από το παρελθόν, «εγκλωβίστηκα» στα nostalgia accounts του ελληνικού Instagram και καμιά 50ρια ριλάκια μετά, σχεδόν το είχα ξημερώσει στον άγριο κόσμο των ελληνικών τηλεοπτικών 90s. 

Παράθυρα πολλά παράθυρα, «τσαούσες» και ιταλοφερμένα σόου πολύ πριν το «λεφτά υπάρχουν», ο Γιώργος Τράγκας να συνομιλεί με «αρχιμάγο», χοντρά μπινελίκια στα πάνελ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (…που όμως έχει δώσει και συνέντευξη σε βάρκα στη Νανά Δούκα-Παλαιτσάκη), οι τιράντες του Νίκου Κακαουνάκη, Αναστασιάδης-Κανέλλη και Κωστόπουλος να τσακώνονται prime time για «πουτάνες και νταβατζήδες» στα μίντια, άγουροι ΑΜΑΝ στο όνομα-και-πράγμα Κομφούζιο, τα καλιαρντά της Μαλβίνας, οι φάρσες του Βλάση, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ να κριτικάρει το κοουτσάρισμα του Γιάννη Ιωαννίδη (!), «κοινωνικές» εκπομπές να προσπαθούν να κατανοησουν τους ρειβερ με φιλικές συμμετοχές κι από άλλες «φυλές της πόλης», ρεπορτερ που χτυπάνε την πόρτα λυκείων υπό κατάληψη και μοναστηριών σε αναταραχή..

Τα θυμάμαι. Τα έζησα ως παιδί/έφηβος. Τριάντα χρόνια μετά, από μια κάποια απόσταση, μοιάζουν όντως με την στιγμή που μαζί με το άνοιγμα των ιδιωτικών ΜΜΕ άνοιξε και το καπάκι μιας κοινωνίας που ήθελε να πετάξει από πάνω της δεκαετίες σοβαροφάνειας. Από ένα σημείο και μετά, το αντιλαμβάνεσαι ακόμα και στους επώνυμους (ή κυρίως εκεί), η παρουσία της κάμερας ξεχνιέται. Στα 90s η εξωστρέφεια πικάρει, το «ξεβλάχεμα» σε πλήρη λειτουργία. 

Όχι πάντα, κι όχι απαραίτητα, για καλό. Σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο........

© news247