menu_open Columnists
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close

Teknoloji, İnsan ve İnsanlık

21 1
thursday

Bir gün önce evi kapamaya gitmiştik. Filtreleri ayarlayalım derken su borusunu çatlattık. Mecburen ana vanayı kapayıp, hemen 30 yıllık ustamızı aradık. Uzakta olduğunu, işi biter bitmez mutlaka geleceğini, ama 19.30 dan önce imdadımıza yetişemeyeceğini söyledi. Sözünün eri usta 19.30 da motosikletiyle kapımızdaydı. Üzerinde bezdirici sıcaktan ve günün yorgunluğundan eser yoktu. Müşteriye gelmişçesine değil, kırk yıllık dostlarına kavuşmuşçasına gülümsüyordu. Yanında hiçbir şey getirmemişti. Uzun uzun inceledi. Filtreleri iptal edersek, işi kolay bitireceğini söyledi. Ölçtü, biçti ve malzeme almaya gitti. Bir saat sonra geldiğinde hava kararmaya başlamıştı. Bir bardak su bile içmeden, öksüre, güle hızla işe koyuldu. Daracık alan için 3 dirsek kesip, onları akkor halindeki aletle yapıştırarak ana boruyu özenle yerine taktı. Yumuşayan dirsekleri soğutmak için arada nefesini bile kullandı. Anlayacağınız canla, başla ve sevgiyle çalıştı. İş yaparken sigarasını tüttürmeyi ve sohbeti ihmal etmedi. Birbirimize hal hatır sorduk. Memleketin hallerini, orman yangınlarının Kaz dağlarının ciğerlerine, içtiği sigaranın onun sağlığına vereceği zararı işte o boru tamiri için geçen bir saate sığdırdık. Saat 21.30 da bizi yeniden suya kavuşturmasını birer bardak demli çayla kutladık. Bu defa o çalışırken ben büyücek bir el fenerinin yine de loş ışığında, onun mahir ellerinin mihaniki hareketlerini izledim. Usta tamiratı iki elinde tuttuğu iki İngiliz anahtarıyla yapıyor, öksüre öksüre parçaları birbirine ekliyordu. Aniden o ellerin günün birinde bir robot tarafından ikame edileceği ihtimali aklıma geldi. O iki İngiliz anahtarı, muhtemelen bir robotun elleri olacak, ustanın becerikli elleri tarihe karışacaktı. İnsanlığın ileri teknoloji ile ulaşacağı kavşakta, dostluğun, vefanın ve sohbetin önemi kalmayacak, iletişimsizlikle toplumsal çözülme hızlanacak mıydı? O akşam Üzeyir ustayı bu düşünceleri onunla paylaşarak uğurladık. O bunlara yine güldü, güldü. Sonra “sağ olalım görürüz nasılsa. Ama bizim dostluğumuz baki, kalın sağlıcakla” diye veda edip gitti. Tamir kiti robot sizin olsun. Bize insan ve insanlık lazım.

“Şeytan bunun Neresinde?” Yerine “İnsan Bunun Neresinde?”

40 yıl önce ABD nin........

© Muhalif