Geçen hafta çok paylaşılan ve yorumlanan bir video önüme düştü. Ben de biraz daha derinlemesine yorumlayarak paylaşmak istiyorum. Önce olayı anlatayım:

Deist bir baba, 12-13 yaşlarındaki Müslüman oğluyla restoranda sosis yiyor ve oğluna şöyle diyor:
“Sen Deist bir babanın Müslüman oğlusun, tercihine saygı duyuyorum, ama garsona sormamız gereken bir şey var.”

Garsona sosisin domuz eti olup olmadığını soruyor. Garson “Evet” deyince baba kahkahalarla oğluna dönüyor:

“Sen Müslümansın, Müslümanlar domuz yemez ama sen şimdi yedin.”

Çocuk mahcup bir şekilde, “Doydum” diyerek yemeyi bırakıyor. Baba ise alay etmeye devam ediyor: “Çok lezzetli ama hadi ye…” Ve tüm bu anları kaydedip sosyal medyada paylaşıyor.

Ben o sahneyi izlerken sosisin içeriğinden çok daha ağır bir şeyin farkına vardım: Çocuğun kalbine saplanan güvensizlik hissi.

Baba “saygı duyuyorum” diye başlamıştı ama yaptığı şey saygı değil, alaydı. Çocuğun en çok güvenmesi gereken kişiden gördüğü küçümseme, bir günlüğüne değil, bir ömürlük iz bırakacak.

Çünkü mesele sadece domuz eti değil; mesele güven. Çocuğun babasına olan güveni sarsıldığında bu çatlak kolay kolay kapanmaz. Güveni........

© Mir'at Haber