Kan Dökücülükte Tarafgirlik

Yüce Allah, yeryüzünde bir “halife” kılacağını –halk edeceğini değil, cea’le’den ca’ledeceğini”- bildirdiği zaman, melekler taaccub ederek “Yeryüzünde fesad çıkarıp kan dökecek birini mi var edeceğini” sordular (2/Bakara, 30).

Bu ayet bize insan tabiatı hakkında yol gösterici bilgi vermektedir. İnsan hümanistlerin zannettiği ve iddia ettiği gibi bütün özellikleriyle referans alınmaz ama onun ne olduğunu, neler yapabileceğini anlamak için bu ayetten daha isabetli, daha gerçekçi referans da yoktur.

Evet, insan fesat (bozgunculuk, karışıklık) çıkarır ve kan döker. Hayvanlar fesat çıkarmaz ama insan gibi kan döker, insan hem kendi dışındakı canlıların kanını döker hem de kendi hemcinslerinin.

Kan dökücülüğün çeşitli türleri vardır, her tününün kendine dayanak seçtiği gerekçeler farklı olabilir. Vahiy temelinde ortaya çıkmış bulunan bütün dini tebliğler ve Allah’tan görevli kılınmış elçiler (Nebiler ve Resuller), fesadın ve kandökücülüğün önüne geçmek istemişlerdir, bir canlının kanı dökülecekse, bu eylemin mutlaka haklı bir sebebe dayanması icap eder. Bir hayvanın kanı dökülecekse bu ya kesin olarak onun zararından korunmak –mesela bir akrebi veya yılanı öldürmek- veya genel esasları Şeriat tarafından vaz’edilmiş çerçevede avlanmakla mümkündür. Modernist ilahiyatçılar sahifeler dolusu fıkıh kitaplarında av ve acılıkla ilgili bölümler ayıran fakihlerin anakronik işler yaptıklarını iddia ederler ama hakikatte bugün de av ve avcılık sürmekte, ekonominin belli bir sektörü haline gelmiş bulunmaktadır.

İnsan öldürmenin de haklı bir gerekçesi olması şarttır aksi halde cinayet olur. Maide, 32. Ayet bize ışık tutmaktadır:

“Bu sebeple, İsrailoğullarına şunu yazdık: Kim bir nefsi, bir başka nefse ya da yeryüzündeki bir fesada karşılık olmaksızın (haksız yere) öldürürse, sanki bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de onu (öldürülmesine engel olarak) diriltirse, bütün insanları diriltmiş gibi olur. Andolsun, elçilerimiz onlara........

© Mir'at Haber