Zulmün ve vahşetin olduğu yerde terazi vicdandır. Reel politik kaygıların böyle bir ortamda karşılık bulmaması gerekiyor. Zulme karşı duruş göstermenin iç politik veya diplomatik bir karşılığının olmasını beklemek insan olmanın amacına uygun değildir. Çünkü burada sadece devreye insani gerekçeler girmelidir. O yüzden Filistin başta olmak üzere zulmün olduğu tüm coğrafyalara karşı yükselen sesin siyaseten muhasebeleştirilmesinin bir anlamı yoktur.

Peki, gerçekten zulümlere karşı gösterilen tavırlar tamamen insani ve adaletin gereği mi yoksa güçle vicdan arasında kalmış siyasilerin politik stratejisi mi?

Bu soruya gündemden yola çıkarak cevap ararsak, daha doğru sonuçlara ulaşmış oluruz. Meseleye ülkemiz özelinden bakarsak; Filistin sorununa dair yükselen ses, Türkiye’de siyasilerin halk nezdinde meşruiyet devşirdiği önemli bir sembolik mesele olarak görülür. Türkiye’de halkın büyük çoğunluğu Filistin davasını sahiplendiği için, siyasiler bu meseleyi halkla bağ kurmanın güçlü bir aracı olarak kullanır. Gazze’ye dair her yükselen ses, toplumun geniş........

© Milli Gazete