Aynı filmler, aynı tiyatrolar, aynı görsel ve düşünseller, planlar projeler bu coğrafyanın kaderidir. Üstelik bir projenin başına büyük, iri, devasa, genişletilmiş, daraltılmış gibi sıfatlar koymak içeriği ya da neticeyi değiştirmez. Bilindik bir senaryo denip geçilir. Filmin kopuş noktası genellikle kanlı olur ve çok canların yandığı, kimininse palazlandığı görülür. Bir savaş bitince ona yaşayanlardan kahramanlar uydurmak, fedakâr ve gösterişli cengâverler bulmak, mağdurlar ve mazlumların ta gözlerinin içine baka baka gelecek nesiller için masallar okumak iktiza eder! Kitleler, masalla büyütülür ve dolayısıyla yaşamlarının her aşamasında romantik, dramatik, trajik kurgular sever. Kimse şahit olduklarına efsaneleştirilmiş Orta Doğu projesi demez. Projelerin ismi önemsiz, görevlilerin ismi önemli, kurbanların ismi dikkate değmezdir. Ve her filmde olduğu gibi kahraman, kavgadan, aşktan, savaştan, iktisattan, oyundan, her koşuldan, her mevzudan karlı çıkan esas oğlandır. Üstelik senaryolar hep star sinemasına uygun yazılmış, kurgular bir tek artistin oyununa indirgenmiş de değildir. Endüstri, her senaryoyu kâra tebdil eder!

Hakikatte öyle şarkılarla bezenen bir Yanık Ömer macerası yoktur. Hani savaş biter, Yanık Ömer köye döner, köylü bütün bayram eder ya; işte o kurgu savaşın kıyısına köşesine........

© Milli Gazete