Her şey güzelse her şey iyiyse bir şey eksik değil midir. Bütün her şey yolunda olsa bile insanın dünyada olma hali bile bir eksikliği göstermiyor mu. İnsan dünyada ise tam değil demektir. Tam olduğu iddiasında olanlarda bir sahtelik sezilmiyor mu. O kadar mutmain ki naylonlaşmış halde. Acı çekmiyor, keder duymuyor, hüzün semtine uğramıyor. Nasıl insan diyeceğiz böyle türlere? Ya dünyada değil ya da hayattan haberi yok. O kadar mutmain ki insan olmak aklına gelmiyor. Bir sahtelik tezgâhının en üstünde naylon dünyasıyla çok mesut bir şekilde her şeyin güzel olduğunu her şeyin iyi olduğunu göstermeye çalışıyor. Yaşadığı otomatikleşmiş bir dünya oysa. Her şey iyi ve güzel ama altı bomboş. O bomboşluk temel sahtekârlıktır; maddi durumunun iyi olmasından kaynaklanan vurdumduymazlık temelli kedersizlik her şey güzel naylonluğunu doğuruyor. Görünüşü de munis. Hiç sinirlenmiyor hiç canı sıkılmıyor hiç hasret çekmiyor. Bütün bunlar sözde böyle. En ufak bir şey çıkarına ters gelse dünyayı yıkacak ki yıkıyor ama gayet mutmainmiş gibi görünüyor. Tezgâhın gerekliliğidir bu. Sinirlenmez, ipek gibi. Çıkarına dokun bakalım sana dünyayı dar etmez mi. İşte naylon olmasının kanıtıdır bu. Gayet müşfik, hayat sinirlenmeye değmez, can sıkmaya değmez havasında ama........

© Milli Gazete