Son yazım bazı yanlış anlaşılmalara sebebiyet vermiş olmalı ki üstü açık veya örtülü sağdan soldan birtakım itirazlar yükseldi. Neymiş efendim, okula karşı mıymışım? Okulsuz bir toplum talebim mi varmış? Haşa, sümme haşa, ben okula değil, onun içine yerleştirilen müfredata karşıyım. O mekanizmanın varlığına değil, işleyişine karşıyım. Oradan çıkan insan profiline, dünün mezunlarının bugünün hayat düşmanı olmasına karşıyım. Dünün ahlak sözcülerinin bugünün ahlaksız eylemlerine, dünün merhamet abidelerinin bugünün zalimliğine karşıyım. Oradan girenlerin oraya girişlerine kızmıyorum, orada geçirdikleri sürenin oraya girenlere yaptıklarına karşıyım. Kamil insan üretmek için makinanın başına geçenlerin canavar üretmelerine karşıyım. Çocukların karşı olma içgüdüsünü yok ederek kötülükle bile uyumlu, ehlileşmiş, tembel, sünepe iç dünya tahkimatına karşıyım. O yazı okulun ideal kurgusuna yönelik su katılmamış bir eleştiri değildir. Bu, daha baştan tedrisatından geçtiğim öğretmenlerime, beni bugüne ulaştıran hocalarıma saygısızlık, en azından hak bilmezlik olurdu. Bunu söylemedim, söylemiyorum: Okulları kaldıralım, onun yerine şunu bunu ikame edelim demiyorum. Dediğim şu: Okullar bilginin beşiği olsa bu kadar cehalet neyin nesidir? Okullar vicdan aşılasa bunca haksızlık, hukuksuzluk nereden kaynaklanmaktadır? Okullar merhamet aşılasa dünyanın dörtte üçü neden yöneticilerin yönetimleri tarafından inim inim inletilmektedir? Okul sayısı arttıkça kötülüğün geri çekilmesi gerekmez mi? Okullaşma arttıkça toplumların refahının da artması beklenmez mi? Değilse, okulu sorgulamak gerekir elbette. Benim de geçen yazıda yapmaya çalıştığım şey tam olarak budur. Bununla birlikte bazı meselelerin ucu açık kalmış olmalı ki yeniden oraya, okul meselesine dönme lüzumu ortaya çıktı.

Bir de şöyle düşünelim: Dünyanın gelmiş geçmiş en büyük zalimleri okulsuz toplumlardan mı geçtiler? Caligula’nın hocaları yok muydu? Neron sadece doğanın mı hayata sürdüğü bir adamdı? Peki sonrakiler, dünyayı kana bulayan Hitler’ler,........

© Milat