Her yaz okullar tatil olduğunda, ortaokulu bitiren çocuklarımız için yeni bir maraton başlar. Çocuklarımızın çoğu doğal olarak liseye devam etme planları yapar. Değişik spor dallarına yönelen çocuklarımızın yanında, bazı çocuklarımız değişik mesleklerde çıraklığa başlarken, bazıları da meslek okullarına yönelir. Tüm bunlar hayatın bir gereğidir, gerçeğidir ve olmalıdır. Ancak hep beraber sormamız gereken bir soru, neden çocuklarımızın bir kısmı da İslâmî ilimleri kaynağından ve gereği gibi öğrenmeyi tercih etmiyorlar. Ya da neden biz onların bir kısmını bu yönde yönlendirmiyoruz. Öncesinden ilmin önemini anlatarak onları ilim talebesi ve yarının “peygamber varisi, rabbani, davetçi âlimleri” olmaya hazırlamıyoruz.

Bakınız! Bir toplumun doktor, mühendis, öğretmen, esnaf, işçi, işveren, çiftçi ve değişik dallarda ki sanat ve sanatkârlara elbette ihtiyacı var. Ancak tüm bu sınıflarında âlimlere ihtiyacı var. Çünkü tüm bu sınıfların sanat ve mesleklerini dünya huzuru ve ahiret saadetine tebdil edecek şekilde icra etmeleri, İslamî ilimlerle mümkün.

Kaldı ki bir milletin;

· Hiç doktoru olmasa, tedavi olamayıp bir kısmı ölür bir kısmı hastalıklı yaşar. Zarar dünyalıktır.

· Sanatçısı, sanatkârı olmasa hayat devam eder. Sadece estetiği eksik kalır. Zarar dünyalıktır.

· Mühendisi olmasa işlerinde teknik aksamalar olur. Zarar dünyalıktır.

· İşçisi, çiftçisi olmasa işler aksar, tarlalar bor kalır, mahsul azalır, kalitesiz olur. Zarar dünyalıktır.

· Ancak insana imanını öğretecek âlimler olmasa insanlar şirke ve küfre........

© Milat