Bir arkadaşım anlatmıştı. Derdini anlatacak, onu dinleyecek birini bulamadığı zaman yapay zekâ botu ChatGPT ile dertleştiğini söylemişti. Sohbetin de ötesinde dertleşmek için bu yapay zekâ botunu kullanıyormuş. İnsanlar Eskiden “Whatsapp, Siri” gibi basit yapay zekâ botlarıyla geyik muhabbeti yaparlardı. Şimdi iş büyüdü farklı bir mecraya taşınıyor.

Şu bir hakikat ki insan gitgide yalnızlaşıyor. Sürekli gelecekteki belirsiz hedeflere doğru yol alıyor, kendisine beklentiler yaratıp bunların gerçekleşmesi için didiniyor. Bu yüzden haklı olarak mutluluğu da gelecekte arıyor. Geleceği idealize eden insan için şu an her şey ve herkes geçici ve vazgeçilebilirdir. Modern insana göre gelecekte daha iyisi mevcuttur. Modern insan tam da burada bir kopuş yaşıyor. İnsan; anın hazını, anın mutluluğunu bir türlü keşfedemiyor.

İnsan; hatıralarla yaşar, hatıralarını paylaşacağı insanla yaşar. Hatıralar, ancak başka bir gönülde yer bulduğunda insanın hayatına gerçek bir anlam katar. Oysa şimdilerde dağ başına kaçamıyor insan, mağaraya kaçamıyor. Şehirden şehire, ülkeden ülkeye, kıtadan kıtaya kaçıyor. Bu da bir insandan ötekine kaçıştır. Bir büyük sözü hatırlıyorum. Yurdundan kaçarak kendinden kaçacağını mı zannediyorsun, diyordu.

Geçmiş, modern insanın peşinden bir hayalet gibi koşuyor. Hatıralar, gecenin karanlığında karabasanlar gibi........

© Milat