Bazı kavramlar, insanın hayatını kavrar. Bizi tüm yönlerimizle anlatır, açığa çıkartır içimizdekileri. Bu kavramlar, ruhumuzun ve karakterimizin pencereleridir. Hangi kavram hayatımızın merkezinde ise ona göre hayat felsefemiz tezahür eder. Ziyâret de böyle bir kavram.

Yaz mevsiminde seyahatler artar. Gurbetten sılaya dönüş olur. Kısa süreliğine de olsa oldukça makbul ve bereketli geçer bu dönem. Hâl hatır sormak için de olsa hanenizi ziyâret eden dost, hısım akraba, arkadaş sizi öyle memnun eder ki gönlünüz gönenir, sofranız bereketlenir, huzurla dolar içiniz. Ne ikram edeceğinizi şaşırırsınız. Ziyâret böyle bir etkileşim başlatır.

Ziyâret kavramsal olarak birçok anlamı da içerir. İlk başta hasta ziyâreti gelir akla. Ya hastanede ya da taburcu olunmuşsa evde hasta ziyâreti yapmak geleneğimizdeki yerini hâlâ korur. Burada elbette dikkatli olmak da gerekir. Hastaya moral vermek esastır. Hastalığa dair çok ayrıntıya girmemek lazım. Hasta olan kişi ziyaretinizle güçlenir, mutlu olur. Ne güzeldir böyle ziyâretler.

Gurbetten gelen akrabalar, arkadaşlar olur. Kimisi zahmet olmasın diye habersizce gelir, kimisi de bir çay içmeye uğrayacağız, der. Ama siz yine de durmaz, evde ne var yok, Allah ne verdiyse deyip bir sofra hazırlarsınız. Hep birlikte oturur, yer içersiniz. Berekettir bu. Misafir rızkıyla gelir, denir. Bahtiyardır ev sahibi bu ziyâretten.

Tatillerde memleketinde bulunanlar genelde ev sahipliği yapar. Ziyâret edilen olur. Uzak şehirlerden hatta yurt dışından gelenler ağırlanır, uğurlanır. Ağırlama kadar da uğurlama mühimdir. Misafir yola çıkacaksa ona azık olacak ikramlar hazırlanır. Geleneksel usulle üretilen yiyecek içecek veya meşhur neyiniz varsa bir hediye çantası hazırlarsınız. Misafir biraz mahcup ama kendisini değerli hissederek ikramınızı kabul etmek zorunda kalır. Tabiî onun da eli boş gelmemiştir. Bir hediyeleşme olur. Böyle ziyâretler dostluğu kuvvetlendirir, samimiyeti artırır.

Ziyâret........

© Milat