Telefon rehberimizi güncellediğimiz olur. Yeni isimler ekleriz, değişen numaraları kaydederiz. Bazı isimlerle öyle sık görüşürüz ki numarayı ezberleriz. Kimi isimler ise uzun süredir sessizdir. Bu sessizlik sonsuz bir susuştur ama biz yine de o isme bakıp dururuz.

Cep telefonlarından önce evlerimizde telefon rehberi bulunurdu. Şehirdeki tüm numaralar bu rehberde olurdu. Bir de telefonun yanında ajandamız vardı. Uzak yakın, eş dost kim varsa onların numaraları da bu ajandaya yazılırdı.

Sevdiklerimizle yaptığımız konuşmalar kısa sürerdi ama huzurlu idi. Candan selamlaşmalar öyle iyi gelirdi ki bize. Hafiflerdik, sevinirdik. Hasta isek iyileşmiş gibi olurduk. Canımız sıkkın ise moralimiz düzelirdi. İletişim azdı ama kıymetliydi. Hatır gözetilirdi. Uzaktaki birini aramak çok anlamlı idi. Hatta bir yakınınızı aramış olmanız karşı tarafı öyle mutlu ederdi ki insanlar birbirine anlatırdı. Aranmış olmak ne güzeldi.

Günümüzde her şey kopuyor. Aralar açılıyor. Gönüller arasında kurulan köprüler yıkılıyor. Soğuk ve donuk yüzler çoğalıyor. Hissiyatsızlaşıyoruz. Sinemizde hasret yerine metalaşan geçici hevesler yer alıyor.

Uzun zamandır konuşmadığımız isimler oluyor. Bazen rehberi inceliyoruz.........

© Milat