Büyük bir kafa karışıklığı yaşıyor, yaşanan süreci anlamakta, anlam vermekte zorlanıyoruz. Bir taraftan özellikle CHP’ye yönelik muazzam bir baskı var. CHP neredeyse ezilmek-yok edilmek isteniyor. Ama öbür taraftan Kürt meselesine çözüm getirilmek isteniyor ve ciddi adımlar atılıyor. Çoğumuz “bu mümkün değil” diye haykırıyoruz, çünkü ortadaki durumu, ‘bu ne perhiz bu ne lahana turşusu’ olarak görüyoruz.

Yayın organlarına yönelik baskıları ve özellikle CHP’li belediyelere yönelik tutuklamaları açık bir ‘keyfiyet’ ve ‘hukuk tanımazlık’ örneği olarak görüyoruz. Bu baskı ve tutuklamalara bakarak ‘hukuk devleti olmadan Kürt meselesi çözülemez’ fikrini savunuyoruz. Eğer toplumsal bir mutabakat aranmıyor ve toplumun yüzde 35’ini arkasına aldığı tahmin edilen bir parti ezilmeye çalışılıyorsa ve Kürt açılımı demokratikleşme süreci olarak görülmüyorsa bunun tek bir anlamı olabilir: Kürt meselesi çözülmek istenmiyor. Ulaşabildiğimiz sonuç bu…

Yaşananları da tek bir biçimde açıklayabiliyoruz: Erdoğan yeniden seçilebilmek için Kürtleri yanına çekmek istiyor. Bu işin sonunda ne demokratikleşme ne de Kürt meselesinin çözümü gerçekleşir. Çünkü demokrasi olmadan, hukuk devleti tesis edilmeden Kürt meselesi çözülemez!

Oysa bir başka ihtimal daha var: o da yukardaki açıklama tarzının durumu anlatmaya tam yetmediği…

Hannah Arendt çok sevdiğim bir siyaset bilimcidir. O’nun olgulara yaklaşır ve analiz ederken tavsiye ettiği bir ayırım vardır: Aktör ile gözlemci ayırımı. “Aktörün bir olaya yaklaşış ve algılayış tarzı ile gözlemcinin yaklaşım ve algılayış tarzı esasta farklıdır” der. Arendt’in bakışı ile yukarda çizdiğim resmi bir ‘aktörün tavır alışı’ olarak açıklamak isterim.

Aktör bakışı, ortada olanı büyük bir çelişki olarak görüyor ve yaşananları ‘anlaşılamaz’ olarak değerlendiriyor.

Belki bir gözlemci olarak bakarsak yaşananda başka bir şey görmemiz mümkün olabilir. O da ortada bir ‘anlaşılmazlık’ olmadığıdır. CHP’yi........

© Medyascope