Meclis’in açılış resepsiyonundan yayılan fotoğraflar yoğun ve haklı bir tartışmayı başlattı. Başta DEM Parti olmak üzere çeşitli muhalefet partilerinin liderlerini Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’la poz verirken gösteren imgeler, sadece içerikleriyle değil, temsil ettikleri derin uyumsuzlukla da çarpıcı. Eleştirilmeyi hak ediyorlar; zira şu anki siyasi kümelenmenin kalbindeki bir dizi temel sorunu açığa vuruyorlar. Bunlar samimi anlık görüntüler değil; Cumhurbaşkanlığı ofisinden dağıtılan, belirli bir anlatıyı çerçevelemek için tasarlanmış, özenle kurgulanmış kareler. Birçok yorumcunun da dikkate çektiği gibi, bir fotoğraf asla sadece bir fotoğraftan ibaret değildir; dahil ettiği kadar dışarıda bıraktıklarıyla daha karmaşık ve rahatsız edici bir gerçekliği gizlerken, aynı zamanda belirli bir gerçekliği ima eden özenle oluşturulmuş bir çerçevedir en nihayetinde. Her resim bir çerçeve kurar, bir hikaye anlatır; tek bir parlak karede meşruiyet sahnesi sunar. Bu bakımdan fotoğrafların özenli seçimi, yine tartışıldığı gibi, hiç de rastlantısal değildir.

Fakat sahadaki siyasi gerçeklikle bu imgelerin anlattığı hikaye arasındaki fark oldukça büyüktür. Bu fotoğraflar, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın meşruiyetinin ana muhalefet partisi lideri Özgür Özel tarafından açıkça sorgulandığı bir dönemde çekildi. Kamuoyu yoklamalarında ve CHP mitinglerindeki büyük katılımda yansıtıldığı üzere, nüfusun önemli bir kısmı hükümete muhalefet ederken ortaya çıktılar. Bu popüler irade, sokaklardaki enerji, karelerden tamamen yoksun. Onun yerine, muhalefet milletvekillerinin Cumhurbaşkanının huzurunda gösterdikleri hayranlık; sakin, neredeyse kutlamayı andıran bir tavır görüyoruz. Bu nedenle fotoğraflar derin bir uçurumu vurguluyor: Seçmen kitlesinin önemli bir bölümünün demokratik özlemleri, halkın iradesi, bu seçkin, törensel anlık görüntülerde belirgin bir şekilde yok, eksik veya kasıtlı olarak sessizleştirilmiş durumda.

Meclis’teki küçük partiler için —ki birçoğu yasama varlığını ana muhalefet CHP’nin seçim stratejisine borçlu— bu fotoğrafların yankıları siyasi açıdan daha da tehlikeli bir ton ediniyor. Karelerde yakalanan Cumhurbaşkanı Erdoğan’a karşı duydukları aşikar rahatlık, hatta neredeyse elle tutulur hayranlık, siyasi anın ciddiyetiyle çelişen bir kayıtsızlığı akla getiriyor. Başlangıçta görseller, mevcut durumu haksız, belki de keyifli bir kabullenişi çağrıştırıyordu.

Aslında, bu küçük parti temsilcilerinin eleştirileri reddetmesi veya daha da kötüsü, ana muhalefet partisine karşı sonraki kimi sert tepkileri meseleyi yalnızca daha sorunlu hâle getiriyor. Bu tür bir tepki, korkutucu bir siyasi öngörüsüzlüğü veya belki de tehlike altında olan temel haklara —Türk demokrasisinin ve........

© Medyascope