Siyaset bazen bir ayna, bazen bir sahnedir. Ama Türkiye’de ne yazık ki son yıllarda sadece bir pazarlık masasına döndü. İlke yok, hesap çok. Ve Muharrem İnce’nin yeniden CHP’ye geçmesi, Türk siyasetinin “hafızasız seçmen – ilkesiz siyasetçi” denklemine hapsedilmesinin en güncel örneğidir.

Siyasette bazen geri dönüşler olur. Ama her dönüş bir “dönüşüm” değildir. Hele ki geçmişte “ihanet”, “çete”, “bağımlı seçmen” diyerek ayrıldığın bir yere “özlem” ile geliyorsan, bu dönüş değil, hesap görme operasyonu gibi.

Muharrem İnce’nin CHP’ye yeniden yaklaşması, sadece kişisel bir karar değil; Kılıçdaroğlu, Özgür Özel, Ekrem İmamoğlu ve kendisi arasında şekillenen çok katmanlı bir iktidar satrancıdır.

Ve bu satrançta, hamlelerin adını koymazsak, seçmen bir kez daha siyaset denen oyunun piyonuna döner.

24 Haziran 2018 seçim gecesi ortadan kaybolan Muharrem İnce, o gece yalnızca sandıkta yenilmedi. Aynı zamanda toplumsal güveni ve siyasal sorumluluğu da yitirdi. “Adam kazandı” mesajıyla umutsuzluğu meşrulaştıran İnce, sadece seçimi değil, halkın güvenini de kaybetti. Kendisine inanan seçmende bir güven çöküşü yaşattı.

Ardından geldiği her kürsüde CHP’yi yerden yere vurdu:

Partide yalnız bırakıldığını söyleyen İnce’ye Kılıçdaroğlu net yanıt verdi.

“Bir kişi iki kez kaybediyorsa bir daha aday olmamalı.”
(Cumhuriyet, 2020)

Sonrası: Tasfiye, küskünlük, “çete” suçlaması, HDP gölgesi eleştirileri, Memleket Partisi’nin kuruluşu…

2025: Aynı CHP’ye Geri Dönüş? Yoksa Hesaplaşma mı?

Bugün İnce ,partisini kapatıp yine kendisine inanları........

© Medya Siyaset