Evde bir köpek, üç kedi var. Kısa süreliğine misafir edilenler de olduğunda, evde Serengeti belgeseli çekilebilir.

Kızımın, yolda gördüğü hasta, savunmasız yavruları alıp eve getirme gibi bir kusuru var. Onların tedavisinden sonra bir aile aranıyor; bulunamazsa bize kalıyor.

Köpek, her sabah kalktığımda sınıfın çalışkan öğrencisi gibi kendisini göstermeye çalışıyor. Gözlerime bakıp şirinlik yapıyor, kuyruk sallıyor. Ben tasmaya doğru yöneldiğimde heyecanlanıyor, kendisini yerden yere atıyor.

Sokağa çıktığında tasmalı özgürlüğün tadını almaya çalışıyor.

Kediler evin içinde birbiriyle boğuşuyor, arada köpeği taciz ediyorlar. Zaman zaman pencereden dışarı bakıyor, özgürce uçan kuşlara küfrediyorlar.

Büyük kedi bulunduğunda, köpeklerden korkmuş bir ağacın üzerine sığınmış titreyen bebekti. Vücudunu karıncalar sarmıştı.

Diğer tekir kedi de kendisini bizim kedimiz ilan etmiş, köpek gezdirirken peşimize takılıp eve gelmişti. Aç geçirdiği sokak günlerinin acısını çıkartırcasına yiyor. Pantolonun üzerine sarkmış rakı göbeği var.

Kara kedi bulunduğunda ölmek üzereydi, tel maşa bacaklarında derman yoktu. Şimdi parlak, simsiyah tüyleriyle, yakışıklı bir delikanlı oldu. Kara panter........

© Medya Siyaset