Eve girmek istemiyor gönlüm…

İşe gitmek istemiyorum…

Sofraya oturmak istemiyorum…

Çarşı,pazar gezmek istemiyorum…

Buzdolabını açtığım zaman,çeşit çeşit yemekler değil,karşımda Gazze’nin insanları,aç susuz ve gözleri yaşlı çocuklar,kadınlar…

Sofraya oturduğumda çeşit çeşit yemekler,ve sofranın etrafında hissettiğim,açlıktan mecalsiz kardeşlerim…

Ve hemen bildiklerimiz…Aklımızdaki hakikatler…Beynimi zonklatan deli sorular…

“Komşusu aç iken,tok yatan bizden değildir.”

“Size ne oldu da Allah yolunda ve “Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu şehirden çıkar, bize tarafından bir sahip gönder, bize katından bir yardımcı yolla!” diyen çaresiz erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?” (Nisa:75)

Kendi ülkemde insanlar yemek beğenmiyor…

Evlerde kuş sütü eksik ama doyumsuz isteklerin ardı arkası kesilmiyor…

Bıçak soksan gölgeme,

Sıcacık kanım damlar.

Gir de bir bak ülkeme;

Başsız başsız........

© Maraş Gündem