Kalabalığın içinden sıyrılan genç adam ameliyathaneye doğru hızla ilerliyordu ki, iyi giyimli orta yaşlı bir hanım kolundan tuttu;

-Sakin, lütfen sakin.

Genç adam kolunu bir hışımla kolunu kurtarıp, ameliyathaneye daldı. Hemşireler onu da hazırladılar ve doğumhaneye girdiler. Yavaşça elini tuttu, gözleriyle kendini arayan genç kadının. Vuslata ermişçesine gözleriyle gülümsedi ve elini tutan eli daha sıkı sardı eliyle. Odada herkes kendi işini yapıyordu. Genç adam dalları gökyüzüne bakan genç çınar gibi, ayakları yere sağlam basarak, eliyle sanki cesaretini ve dayanma gücünü beyaz çarşaflar arasında yatan genç kadına iletiyordu.

Zor bir süreç başlamıştı. Her ikisi de ayıktı. Sadece yatanın vücudunun bir kısmı uyuşturulmuştu. Acı duymuyordu. Ama tedirgin bakışları genç adamı yaralıyor ve daha sıkı sarıyordu sevdiceğinin elini. Terini kumaş mendiliyle siliyor;

-Tatlım, biraz sabret. Emin ellerdesin. Ben seninleyim. Birlikte çıkacağız buradan ve yuvamıza döneceğiz, üçümüz. Diyerek eşini teskin etmeye çalışıyordu ve başarıyordu da. Mahsun yüzü öyle........

© Maraş Gündem