Η μουσική του κλαρίνου τελείωσε, τα πυροτεχνήματα έσβησαν και η μυρωδιά του ψητού αντικαταστάθηκε από το βαρύ άρωμα του άγχους, η επιστροφή στην πόλη μετά το Πάσχα δεν ήταν απλώς μια αλλαγή τοπίου, αλλά ένα απότομο ξύπνημα από ένα γλυκόπικρο όνειρο, όπου η «αυθεντικότητα» του χωριού συγκρούστηκε με την «αυθεντικότητα» του e-banking. Και δεν κέρδισε ούτε το κοντοσούβλι, ούτε η επαφή με τη φύση, νικητής αναδείχθηκε, ξανά, το υπόλοιπο λογαριασμού, η μεθεόρτια προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα.

Τα πρωινά της μετά το Πάσχα μυρίζουν λιγότερο ψημένο λίπος και περισσότερο καμένο λάδι. Στα πρόσωπα όσων εγκατέλειψαν τις πλατείες και τα καφενεία, διαγράφεται εκείνη η ανεπαίσθητη απογοήτευση της σκληρής επιστροφής από τους χορούς στην ουρά της εφορίας, του ανθρώπου που νόμιζε πως μπορεί να ξεγελάσει τη μοίρα με ένα τριήμερο. Χόρεψε κάτω από τα φώτα του χωριού, ξύπνησε με ημικρανία και τώρα περιμένει στο ΚΕΠ να ρωτήσει αν μπορεί να κάνει ταυτότητα χωρίς να φαίνεται το χρέος του στην εφορία.

Η κατάθλιψη μετά το Πάσχα δεν είναι meme, δεν είναι κάτι που περνά με έναν καφέ και δυο scroll στο TikTok. Είναι αυτή η υπαρξιακή σύσπαση του μυαλού όταν γυρνάς στο διαμέρισμα με την πρασινισμένη μπαλκονόπορτα και συνειδητοποιείς ότι η φωνή του παππού που σε φώναζε για τσούγκρισμα έχει αντικατασταθεί από ειδοποιήσεις της τράπεζας και της εφορίας. Τρεις μέρες πριν ήσουν γύρω από μια σούβλα, με δάκρυα στα μάτια από καπνό και συγκίνηση. και τώρα κοιτάς τη σούπα που έμεινε στο ψυγείο από τη Μεγάλη Τρίτη και σκέφτεσαι ότι κάπως έτσι θα πεθάνεις, με μια σούπα να σου θυμίζει ότι δεν ήπιες ποτέ εκείνο το τσίπουρο με τον ξάδερφο.

Δεν έχεις πονοκέφαλο από αλκοόλ αλλά θολούρα από αριθμούς. -24€ λέει το e-banking και δεν θυμάσαι τι........

© Kouti Pandoras