Melankolik bir ruh hâli yaşadığımızda neye sığınırız? Derin üzüntü, yalnızlık, çaresizlik duygularıyla nasıl baş ederiz? Klasik bilimkurgu öğelerinden farklı olarak Bradbury, Melankolinin İlacı’nda olağan durumların içindeki olağanüstü ayrıntıları göstererek insan olmanın ağırlığını merkeze koyuyor. Melankoliyi bir tür şifa olarak gören yazar, yalnızlığı ve kaybı derinlemesine incelerken zamansız ve şairane anlatımı ile bize muazzam bir reçete sunuyor: Gökyüzünün sonsuz yıldızları, çiçek gibi açan bir güneş, tavan arasına sıkışan anılarımız, bembeyaz bir takım elbise… Öte yandan durmadan yağan yağmur, kimsenin trenden inmediği bir kasaba, zamanda yolculuk, uzak bir zamanda yeniden dirilenler, sonu gelmeyen bir uzay yolculuğu… Hepsi, hayatın basit anlarında kaybolmuş gibi görünen hisleri bize yeniden hatırlatıyor.

Kitaba adını da veren Melankolinin İlacı adlı öykü, hüznün kaçınılmaz ama aynı zamanda dönüştürücü bir duygu olabileceğine şiirsel bir anlatımla odaklanıyor. Tam olarak nasıl bir hastalığa yakalandığı bilinmeyen Camillia Wilkes adlı genç kız için ailesi bir çare arar. Ancak kızın rahatsızlığının da tedavisinin de adı Camillia Wilkes’tir. Hayattaki küçük anlar ve değişimler, doğanın sunduğu güzellikler Camillia’nın bakış açısını değiştirir.

Bradbury’nin 1954 yılında yazdığı ve en beğenilen öykülerinden biri olan Tüm Yaz Bir Günde (All Summer in a Day), akran zorbalığı, kıskançlık ve empati eksikliğinin sonuçlarını anlatan dokunaklı ve bir o kadar da vurucu bir hikâye. Yedi yıldır güneş doğmayan,........

© Kısa Dalga