“İşitin ey yârenler aşk bir güneşe benzer / Aşkı olmayan gönül misâl-i taşa benzer

Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter / Nice yumuşak söylese sözü savaşa benzer”

Yıllar önce Yunus Emre’nin bu şiirini Sırrı Süreyya Önder’den dinlemiştim. Şiiri okurken sanki cümleler kalbinden akıyor gibiydi. Son derece samimi, içten bir tavrı vardı.

Konuşurken gözlerinin içi gülüyordu, aslında kalbi gülüyordu, kalbi dışa yansıyordu.

Önder ile hiç karşılaşmadım yalnız sanki yıllardır tanıyor gibiydim. Çoğumuzda muhtemelen böyle hissediyordur. Sanki mahalleden, aileden, arkadaş grubundan biri gibi…

Oysaki unuttuk biz bunları. Kalpten konuşmayı unuttuk. Neşeyi unuttuk. Küçük şeylerden mutlu olmayı unuttuk.

Edebiyat konuşmayı, şiir okumayı özledik. Etrafımızda candan, iyi niyetli insanlar olmasını özledik.

Basit yaşamayı özledik…

Pir Sultan Abdal’ın bu muhteşem sözlerini ne güzel okumuş Sırrı Süreyya Önder…

“Pir Sultan Abdal'ım dağlar aşalım / Aşalım da dost iline düşelim

Çok nimetin yedim helallaşalım / Geçti dost kervanı, eyleme........

© Karar