Bazı insanlar ölmez. Çünkü hakikatin kalbinde yaşarlar.
Bazen bir isim düşer yüreğime, ağır ağır…
Bir sızı gibi değil, bir sorumluluk gibi.
Bazı adamlar vardır; sustuklarında bile konuşurlar.
Bazı rüyalar, sessizlikte büyür.
Ve bazı dualar, karın altından göğe yükselir.
Bazı adamlar vardır; yol boyunca özlenirler.

Aklımda hep o soru: Bunca insanın hayatına nasıl dokunur tek bir insan?
İsmini andığımızda, yüzünü gördüğümüzde tebessüm ettiğimiz; bize yaşamın gayesini, ölümün hakikatini haber veren kaç insan kaldı?

Dost dediğin, ölümüyle bile şifa olur geride kalanlara.
Muhsin Yazıcıoğlu’ndan söz ediyorum.
Bu karanlık Türkiye günlerinde, onun sesini daha çok arıyorum.
Zaman, dürüst olanları erken........

© Karar