Yeni bir eğitim-öğretim yılı siyasal ve toplumsal büyük sorunlar yaşadığımız döneme denk düştü. Halk yoksul ve yoksun! Ekonomik dayanağı, gücü kalmayan toplumun büyük kesimi yaşam kalitesi aramak yerine günü kurtarma derdine düştü/düşürüldü. Hükümet olmayı “devlet olma” olarak anlayan iktidar, eğitim bileşenlerini kısır polemiklerle yoran, palyatif “çözüm” gündemiyle asıl konuşulması gerekeni gölgeleyip unutturmaya çalışan bir “kayıkçı kavgası” dili ve tavrını egemen kılmakta.

Birkaç anımsatma ile yakın tarihimizi yoklayalım. Örneğin kadrolaşma ve yanı başında demoklesin kılıcı “sürgün”; dünün yüzkarası, bugünün “kızağa çekme” aracı. Cumhuriyet döneminin özellikle anti-demokratik, hukuksuz, baskıcı, gerici anlayışının bir ürünü ve “gereksinimi” olarak sürdürülmüş. Devletin değişik kurumlarında ama en çok MEB’de yaşanmıştır büyük sürgünler, kıyımlar. Yazın dünyamızın usta isimleri “sürgün” ü ele alan önemli yapıtlar vermişler. Örneğin “Mavi Sürgün” romanı Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın ünlü yapıtıdır. Yine Mahmut Makal’ın 1969’da yazdığı “Zulüm Makinesi (Öğretmen Kıyımı)” adlı kitap, devrim şehidi Prof. Dr. Muammer Aksoy’un 1975 yılında yazdığı iki cilt olarak yayımlanan “Devrimci Öğretmenin Kıyımı ve Mücadelesi” adlı kitabı hep sürgünleri ve “süründürmeleri” anlatır.

Öğretmenler, üst düzey eğitim yöneticileri/kurmaylar iktidarla çeliştikleri için görevden alınmış, kıyıma uğramışlardır. 1946 yılında bakan Hasan Ali Yücel ve İlköğretim Genel Müdürü İsmail Hakkı Tonguç ve arkadaşları, Cumhuriyet Devrimi’nin eğitim mimarları olarak görev yaparken ne yazık ki muhalif ve gerici baskılara direnemeyen kendi partilerince kıyıma uğramışlar. Özellikle bu kadronun görevden el çektirilmesi/kıyımı cumhuriyet karşıtı güçleri cesaretlendirmiş, iktidarların gerici iştahlarını da kabartmış, sonraki 70-80 yıllık süreci de belirlemiştir. Bugünü ve........

© Karadeniz'de sonnokta