Köşe deyince sizin için ne anlam ifade eder bilmemekle birlikte, benim için: Güzin ablamsı gibi bir şey aslında. Hem bana ayrılan bir alan ve içimden geçen her şeyi yazabilirim hem de arkadan, ‘hadi yazsana, yaz yaz da görelim. Hadi bakalım sıkıyorsa yaz, sen de o kadar yürek varsa yaz…’ diye kulak tırmalayan bir iç ses…

İç sesin bazı kısımlarını 18 olduğu için ve sansüre de karşı olduğum için yazmayacağım elbette ama sizler tüm 18 iç ses cümlelerini içinizden sıralayabilirsiniz. Aman sakın ha dışınıza taşırmayın yerin kulağı, buraların bir sahibi var efenim.

Demokrasi ve özgürlükler diyarından özgür olmanın iç huzursuzluğu ile yine neyi kırpsam ve nereden konuyu nereye bağlasam, ya da nasıl bir giriş yapsam diye düşünürken kendimin bile yazdıklarımın benim olduğuna inanamadığı dokuzu doğurup, on dokuza gebe kalıp köşeye bir türlü başlayamadığım yeni bir gün.

Hani hepimizin çocukluğundan beri ananelerden dinlediği bir cümle vardır. Sağ kolumuzda sağ melek güzellikler fısıldar ve yaptığımız güzellikleri yazar, solumuzda başka bir melek bize kötülükleri fısıldar ve yaptığımız kötülükleri yazar. Her hafta bahsedilen o hikâyeyi yaşıyor gibiyim. Sanırım bir farkla sağım solum birleşmiş, kötülükleri fısıldayan melek bile gördükleri kötülükler karşısında nedamet getirip ‘ben bu kadarını hiç söylemedim, aklımdan bile geçirmedim’ der gibi, şeytan taşlar gibi dört dönüyor bedenimin etrafında.

Uzun bir süredir kültür sanat anlamında (şaka şaka sadece kültür sanat değil her alanda) kendimizi açık cezaevinde gün sayıyormuşuz gibi hissetsek de, yeni duyduğumuz haberlerle gün yüzüne, yüzümüzü sürdük. Hangi yüz olduğunu okuyucuya bırakıp ufacık bir örnekle pencerenin perdesini aralamak isterim. Bakmayın böyle, metaforla ya da iki afili cümleyle yazdığıma efenim yarın olur da ‘bunu yazmışsın’ deyip şafak operasyonu ile alınırsak kurmaca deyip kıvırabilme ihtimaline fal açıyorum sadece.

İğneden ipliğe kadar özgürlüğünü yaşadığımız ve tadını çıkardığımız muhteşem yılların yaşattığı........

© İz Gazete