Sabahları okula gidiyor, okul çıkışı yengeme yardımcı oluyorum. Kendim de çocuğum aslında ama artık ne kadar olursa.

Bir gün okuldan erken çıkmışım, madem öğretmen yok o sürede çocuk bakmak yerine çocuklarla oynamak daha güzel geldiği için birkaç arkadaş dalmışız Bağbaşı Mahallesi’nin bizim görülmeyeceğimiz sokaklarına…

Şehir büyük mahalle küçük. Mahallenin sevilen teyzelerinden Ayşe teyzenin tavuğu çalınmış. ‘Gitti Safinaz’ diye ortalarda dolanıp duruyor. Oyun oynadığımız yerin etrafında dört dönüyor bir feryat figan.

Ayşe teyzenin sokak sokak gezip ağlamasına dayanamayan bir komşusu tüm hırsızları eliyle koymuş gibi bulan bir hocadan bahsediyor. Canım Ayşe teyze elleriyle büyüttüğü civciv Safinaz’ın tam mürüvvetini görecekken kaybetmenin acısından olsa gerek, hoca fikrine hemen ikna olmuş olmalı ki hocanın isteklerini yerine getirmek için kolları sıvamış. Hoca da öyle böyle değil, isteklerin hepsi bir tarafa, renkli gözlü sarışın bir kız çocuğu getirmelerini istiyor. Suya bakınca daha net görecekmiş, bunun da altını çiziyor elbette. Tavuğu kaybolan, kendi tabiriyle çalınan Ayşe teyze hocanın istediği çocuğu bulmak için düşmüş bizim oyun alanlarımızın içine. Her çocuğu şöyle bir süzüp, sonra gözlerine bakıyor.

Çok aramadılar diye hatırlıyorum. Bir komşu teyze gelip kolumdan tutuverdi. ‘Sen Züleyha’nın yeğenisin değil mi?’ diye sordu önce. ‘Evet’ yanıtını alınca önce bir duraksadı, Halam sanırım sadece bizim ailenin değil, mahallenin de muhtarı olsa gerek ki durumu anlatıp ricacı oldular adeta. Mahallenin ton ton teyzesinin Safinaz’ı kaybolmuş ve bir tek ben bulabilirmişim. Çocuk........

© İz Gazete