Kimi zaman bir iltifat güneşe çevirir insanın dünyasını, kimi zaman da bir beddua, kara bir kar topu misali yuvarlanır, büyür ve bir çığa dönüşür.
İşte arabesk müziğin hazin kraliçeleri, bu çığın altında kalan, sözün ağırlığını hayatlarıyla ve ölümleriyle kanıtlayan kadınlardı.
***

Onlar, feryatlarını mikrofona, acılarını notalara emanet ettiler.
Esengül, Tüdanya, Bergen, Güllü…
Her biri, aşkta kadın yazgısının en hüzünlü mısralarıydı.
Şarkıları, sevmeyi bilmeyen bir dünyada sevmenin bedelini, terk edilmişliği, kaderin sillesini yemişliği, hasreti ve isyanı anlatıyordu.
Seslerinde, bu ülkenin dört bir yanındaki evlerde, perdeler ardında ağlayan kadınların ortak çığlığı vardı.
Onlar, milyonların dili, milyonların tercümanı oldular.
***

Ama ironi şu ki, söyledikleri acının bizzat kendisi oldu.
Şarkılarında terennüm ettikleri kara yazgı, sahne ışıklarının solduğu yerde,........

© İz Gazete