Yeni insanlarla tanışıp sohbet etmeyi hep sevmişimdir, “memleket nere?” sorularını atlayıp kısmen daha çekilebilir olan “ne iş yapıyorsun?” sorusu gelince, eğer karşımdakinin samimiyetine inandıysam, genelde “yaşamaya çalışıyorum” diye cevap veriyorum. Evet, çok bohem ve hayır, Kaybedenler Kulübü’nü sevmiyorum. Niye böyle cevap verdiğimi çokça sorarım kendime. Şimdiye kadar ‘çünkü’leri değişmedi bu soruların. İsmimin önüne koyabileceğim sıfatları ya henüz kullanabileceğim kadar hak etmedim ya da benimseyemedim ve gerçekten yaşamaya çalışıyorum, herkes gibi… Ama öğrenciyim demek tam bana göreydi hala öğrenciyim dediğim de olmuştur ne de olsa hayatta öğrencilik bitmiyor.

Hayattaki öğrenciliğimi, yazı yazmak üzerinden devam ettirdiğim dönemdeyim. Tabi bunun beraberinde geçim sıkıntısını öğrenmek, ülkenin pis gündeminde boğulmadan yaşamayı öğrenmek, sevdiklerimin ve benim nefes alıp, geri verebilmemiz dışında bir sebep bulabilirsem mutlu olmayı, olur da sebep bulamazsam mutsuz da yaşayabilmeyi öğrenmek gibi alttan aldığım dersler var. Yazı yazarken diğer saydıklarımdan beslendiğim için bu konuda gelişene kadar diğerlerini alttan almaya devam........

© İz Gazete