Değerli okurlarım,

Bazı duygular vardır ki sessizce gelir, yerleşir, kök salar ve fark edilmeden ömrü kemirir. Ne bir gürültüsü vardır ne de görünür bir iz bırakır. Ama içten içe çökertir insanı. Kıyas, işte tam da böyledir… Gönlün kuytusuna sızar, aklı kandırır, kalbi karartır. Ve en çok da insanın kendisine yabancılaşmasına neden olur.

Bir başkasının hayatına bakmak, onun sahip olduklarını kendi eksiklerinle ölçmek... Bu, aslında gönül terazisine haksızlık etmektir. Her ruhun kader çizgisi ayrıdır, her alın yazısı kendi rengindedir. Lakin sen, gözünü sürekli başkasına dikersen, kendi yolunun haritasını yakarsın. O yoldan geri dönmen zor olur, çünkü kıyas yolun değil, yoldan sapmanın ta kendisidir.

Kıymetli okurlarım,

Gönül bir bahçedir. Ne ektiysen onu biçersin. Sevgi ekersen huzur biçersin, sabır ekersen olgunluk. Ama kıyas ektiğinde, diken biter toprağında. Ne üstüne basılır ne de gölgesine oturulur. Çünkü kıyas,........

© İstiklal