Aile, sadece kan bağı değil; medeniyetimizin mayası ve kalesi, toplumun çimentosu, insan olma sanatının ilk mektebidir. Peki ne oldu da bu kutsal çınar, yapraklarını döker oldu?

Bir zamanlar evlerimizde çaylar birlikte demlenir, sofralar birlikte kurulurdu. Anne elinin değdiği yemeklerin lezzeti, baba bakışının verdiği güven, çocuk seslerinin getirdiği neşe...

Şimdi o evler sessiz. Ekranların mavi ışığında kaybolan yüzler, dijital dünyanın sanal ilişkileri arasında yitip giden gerçek bağlar...

Aile, sosyolojik yozlaşma ile karşı karşıyadır. OECD verilerine göre, Türkiye'de boşanma oranları son 20 yılda 0 artmış. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın 2023 raporu, aile içi iletişimin günde ortalama 17 dakikaya düştüğünü gösteriyor.

Aile, ekonomik baskılar ile de karşı karşıyadır. TÜİK verilerine göre, asgari ücretle geçinen bir ailenin temel ihtiyaçları karşılama oranı x'de kalmış. Konut fiyatlarındaki artış, gençlerin aile kurmasını zorlaştırıyor.

Bununla birlikte, TÜİK’in 2024 verilerine göre artan boşanma oranları, gençlerde evlilik yaşının 32’nin üzerine çıkması, doğurganlık oranının 1,5’un altına düşmesi, sadece demografik bir veri değil; bir medeniyetin sarsılan temellerinin göstergesidir.

Zira İslâm dini, ailenin emanet olduğunu bildirir. Aileyi korumak, yalnız kişiyi değil, ilmi, ahlâkı, inancı ve toplumsal adâleti korumaktır.

Ailede kültürel erozyon da söz konusu. UNESCO'nun "Dijital Çağda Aile" raporu, ebeveynlerin E'inin çocuklarıyla kaliteli zaman geçiremediğini belirtiyor. Geleneksel aile değerlerinin yerini kişisellik alıyor.

Sosyolojik araştırmalar, Türkiye’de gençlerin h’inin “ailesiyle duygusal paylaşımda zorlandığını” ve B’sinin “aile içinde yalnız hissettiğini” göstermektedir (Konda, 2023). Bu tablo, sadece bir toplumsal kriz değil; bir gönül kuraklığıdır.

Bir medeniyetin kalbi ne ordusudur ne de sarayları… O kalp, evlerin içinde atar. Bir........

© İstiklal