Kentleşmenin hızla arttığı çağımızda, doğayla bağın kopması bireylerin ruhsal, toplumsal ve kültürel yaşamında çeşitli sorunlara yol açmaktadır. Sanayi devrimi sonrasında Batı’da yükselen şehirleşme hareketi, bireyleri doğadan uzaklaştırırken; bu sürece karşılık olarak kent içi parklar ve kamusal yeşil alanlar gündeme gelmiştir (Howard, 1902). Türkiye’de ise 2017 yılından itibaren Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı tarafından hayata geçirilen “Millet Bahçeleri” projesi, şehirlerdeki yeşil alan ihtiyacını karşılamayı, aynı zamanda sosyal ve kültürel bir dönüşüm yaratmayı hedeflemiştir.

Millet bahçeleri, yalnızca estetik bir düzenleme ya da rekreasyon alanı değil; aynı zamanda bireylerin psikolojik iyilik hâline katkı sağlayan, çocuklar için pedagojik işlevler barındıran, toplumsal bütünleşmeyi güçlendiren, millî kimliği besleyen ve manevi değerlerle bütünleşen çok boyutlu mekânlardır. Bu nedenle, millet bahçelerinin katkıları sadece ekolojik ya da fiziki özellikleriyle değil; psikolojik, pedagojik, sosyolojik, millî ve manevi boyutlarıyla da incelenmelidir (Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, 2019).

Millet Bahçelerinin Özellikleri

Millet bahçeleri, geniş yeşil alanları, yürüyüş yolları, spor sahaları, oyun alanları, kütüphaneler, millet kıraathaneleri, botanik bahçeleri ve kültürel etkinlik alanları ile çok işlevli mekânlardır. Bu mekânlar, hem bireysel kullanım hem de toplumsal etkinlikler için tasarlanmıştır (Korkmaz, 2020).

Ekolojik açıdan millet bahçeleri, şehirlerin karbon salınımını azaltma, ısı adası etkisini hafifletme ve biyolojik çeşitliliği koruma gibi önemli işlevlere sahiptir (Ünal, 2021). Ayrıca estetik olarak şehirlerin betonlaşmasına karşı bir denge unsuru oluşturarak kent yaşamını daha yaşanabilir hâle getirir.

Psikolojik Katkılar

Psikolojik açıdan yeşil alanların insan zihnine olumlu etkileri uzun zamandır bilinmektedir. Kaplan ve Kaplan’ın (1989) “Dikkat Restorasyon Teorisi” (Attention Restoration Theory), doğa ile temasın bireylerin zihinsel yorgunluğunu........

© İstiklal