21. yüzyılın ikinci çeyreğinde güvenlik paradigmalarında yaşanan ani değişim, stratejik ileri teknolojilerde aktörler arasında ciddi bir rekabete neden olurken güvenlik paradigmalarında/yaklaşımlarında da artan tehdit algılamalarıyla birlikte ciddi bir kırılmaya neden oluyor. Akıl harbi çağında modern muharebe sahasında yalnızca konvansiyonel silahlar yer almıyor; aktörlerin stratejik/nokta vurucu güç unsurları tanklarla, toplarla ve füze sistemleriyle sınırlı değil! "Akıl Harbi Çağı" olarak isimlendirdiğimiz bu yeni dönemde veri madenciliği, algoritma mühendisliği ve biyoteknoloji üzerinden kurgulanan hibrit tehditler ön plana çıkıyor. Bu hibrit tehditlere karşı çoklu alanlarda karşı koyma stratejileri geliştirmek önem kazanıyor.

Siber uzayın sınırsız sahası ile laboratuvarlarda denenen gen aktarım teknikleri klasik güvenlik anlayışını kökten değiştiriyor. Bu bağlamda hem bilgi üstünlüğünü hem de türler arası davranış naklini merkeze alan stratejik değerlendirmeler yapmak artık bir zorunluluk. Davranış nakli yoluyla süper asker projelerine üstün disiplin yetkinlikleri katmak söz konusu olabildiği gibi, davranış mühendisliği çerçevesinde bireylerin davranışlarında da çeşitli değişiklikler yapılması söz konusu olabilecek. Yani "huylu huyundan vazgeçmez" Atasözümüz yerini "huy/davranış mühendisliğine" bırakacak.

Değişen Güvenlik Anlayışı

Ulus devletler için 21. yüzyılın ikinci çeyreğinde ulusal güvenlik yalnızca misak-ı millî sınırların korunması demek değildir; dijital ekosistemdeki veri havuzlarının, yazılım altyapılarının ve siber farkındalığın yönetilmesi ve korunması da kritik önem arz ediyor. Havada, karada ve denizde güçlü olduğunuz kadar siberde ve uzayda da güçlü olmak, varlık göstermek, nüfuz alanı elde etmek durumundasınız.

Askerî doktrinlerde çoklu alanlara (multi-domain) "entegrasyon" kavramı ön plana çıkarken, güvenlik katmanları yapay zekâ destekli analizler ile de destekleniyor. Burada kritik unsur dijital ekosistemin........

© İstiklal