Squid Game furyasını biliyorsunuz. İlk sezonda ilkokul çocuklarının dahi melodisiyle beraber teneffüslerde oynadığı kendilerine uyarladıkları dizi. Dizi sektörü toplum üzerinde daima önemli bir söz hakkına sahip ve her geçen yıl yansımalarını gördüğümüz bir sektör. Yakın çevrem ile ara ara değerlendirme yaptığımız ergenleri anlamak kısmında hep söylediğim bir şey var ki onları anlamak istiyor ve yönlendirme konusunda bilgi sahibi olmak istiyorsak bu dizi film sektörüne ucundan dahi dokunmamız şart. Zira bizim saatlerce veremediğimiz mesajları tek karakterle oturtuyor bu zihniyet seni ayakta uyutarak. Squid Game bunlardan yalnızca birisi. Teması; çaresiz ve amacı para olan bir takım insanları sansasyonel şekilde bir araya getirip ölmek ve öldürmek pahasına çocuk oyunlarını tüm masumluğundan sıyırıp oynatarak vaat ettiği büyük ödülü kazanmak üzerine olan bir dizi. İlk sezonu o kadar ses getirdi ki şiddet ne kadar yüksekse ses de o kadar geniş yankılanıyor maalesef. Bağıran her zaman görülür fakat herkesçe değil. Yüksek sese zaafı olanlar ile sessizlikten beslenen insanlar burada ayrıldı ve çok ses daima yankı buldu.

Dizide herkesin bir seçim yaptığına vurgu yapılıyor zaaflar etik olmadan kullanılarak. Zira paranın halledemeyeceği şey olmaması konusunda tüm dünya hem fikir. Bu fikrin savunucularından harici dizi yapması beklenemez zaten. Çünkü teması para. İlk sezonda başkarakterimiz ufak yolsuzluklar yapmış olsa da -çünkü herkes çaresiz kaldığında kötülüğe başvurur zira mesaj bu zaten- iyi kalpli olmaya çalışan bir karakter. Biraz da salaklığı ön plana çıkmış bakın saf demiyorum saf bir yerde temiz demektir burada özellikle........

© İstiklal