Bunun, dama oyununun kuralı olduğunu oynayanlar bilir. Maksadı rakibinin taşlarını yemek olan oyuncu bir taşını neden bilerek ve isteyerek rakibine yedirir! Çünkü o bir taşı karşı tarafa yedirmekle ne kadar taş toplayacağını çok iyi hesaplamıştır. Oyundan anlamayanlar yedikleri taşı kazanç sayıp sevinirken anlayanlar karşı hamleyi tedirginlikle beklerler. Hiç kimse yenilen taşın bir başarı olmadığını söyleyemez.

Büyük Orta Doğu Projesi (BOP), ilk kez 2000 yılındaki Davos Zirvesi’nde Dick Cheney tarafından dillendirildikten sonra bize bu taşları çeyrek asırdır yediriyorlar. Yediğimiz ilk taş “Arap baharı” olmuştu. Çok sevinmiştik, çünkü diktatörlerden kurtuluyor demokrasiye(!) kavuşuyorduk. Gerçi Irakta Basralı Ömer mektubunda bize:

“Ben Basralı Ömer

Belki Haberin Yoktur Diye Yazıyorum Mr. Franks.

Önce Demokrasi Yağdı Göklerimizden

Sokaklarımızda Kan Ve Et

Sonra Özgürlük Geçti Üzerimizden Palet Palet

Ve İnsan Hakları Namlularında

Yüzü Maskeli Adamların

Saniyede Bilmem Kaç Adet

Demokrasi Bizim Eve de İsabet Etti

Bir Gün Sonra Anladım Koptuğunu Ayaklarımın

Tam On sekiz Adet İnsan Hakları Saymışlar Vücudunda Babamın ….”

Diyerek gelecek DEMOKRASİYİ tarif etmişti ama yine de sevinmek zorundaydık. Çünkü Diktatörlerin gidişine sevinmeye mecburduk.

Diktatörlerin yerini daha acımasız olanları aldı. Ülkeler harabeye döndü. Mısır, Libya ve Tunus’ta zindanlar........

© İslami Analiz