“İnsan da kara suyunu bırakırmış…”

Geçtiğimiz hafta Tuğçe Isıyel’den okudum bunu. Aposto’ya yazmıştı. Ne de güzel yazmış.

Diyordu ki:

“Bazı sebzeleri ya da bakliyatları pişirmeden önce bir taşım kaynatmanız gerekir, acı suyunu ya da kara suyunu bıraksınlar diye. “Kara suyunu bırakmak” acılı ve tortulu tarafını geride bırakmak anlamında kullanılır. Acı suyla yüzeydeki burukluk, kara suyla derindeki tortu kastedilir daha çok.

Sebzenin olur da insanın olmaz mı böyle suları? Hem de nasıl olur. Hatta insanın nesi meşhurdur diye sorsak, “kara suyu” diye yanıt veririm.

Acı suyunu bırakan insan yumuşar, esner, rahatlar. Kara suyunu bırakan insan ise dönüşür.”

Peki insanın kara suyu olur da toplumların olmaz mı?

Acı suyunu bırakabilse toplumlar da esneyip rahatlar mı?

Kara suyunu bırakınca güçlenip, dönüşür mü?

Hele ki derin yaraları olan toplumlar…

Bizim toplumun acı suyu da kara suyu da Kürt meselesidir, bana sorarsanız.

Türkiye’nin en az son elli yılında; faili meçhuller, köy boşaltmalar, zorla göç ettirmeler,........

© İlke TV