Bütün kuşlar çekilsin, gökyüzü leyleklerin bugün…

Sabah çayı molası. Okumaya 15 dakika ara.

Avludan bir ses:
“Hoca koş koş, bak yukarda seninkiler..!”

Başımı yukarıya, avlu tavanındaki göğü boydan boya görecek şekilde kaldırıyorum. Nasıl bir manzara, nasıl bir an, nasıl bir anıdır bu!

Gökte leylek sürüleri. Bazıları yakın, bazıları semada kum taneleri kadar ufak ve uzak. Gök, yaşam ve o müthiş devinim.

Silivri Cezaevi’nin üzerinde, güneyden kuzeye doğru akar genelde bulutlar. Mavi göğün içinde beyaz ve küme küme akarlar. Bugün yine öyleler. Ama leylek sürüleri tam tersi istikametteler; kuzeyden güneye doğru sıcak iklime doğru uçuyorlar. Düzenli ve disiplinliler. İçgüdüsel kodlarının çizdiği rotalar üzerinde akıp gidiyorlar.

Göğün üzerinden, açılmış kibrit kutuları gibi görünüyor olmalı bizim koğuş ve avlular.

“Bir parça ekmeği yukarı atsak gelen olur mu acep?”
“Yok gelmezler. Onların rotası, durak yerleri bellidir. Disiplini bozmazlar. Göç yolunda sürüden ayrılan olmaz…”

O vakit, şimşek hızıyla bir kırlangıç geçiyor üzerimizden. Her zamanki gibi acelesi var. “İtalyan kırlangıçları”nı hatırlıyorum. İtalya’dan Latin Amerika ülkelerine gemilerle taşınan göçmen işçilere “İtalyan kırlangıcı” diyorlarmış. Güvertede leylek sürülerini........

© İlke TV