Döndüm daldan düşen kuru yaprağa/Seher yeli dağıt beni kır beni/Götür tozlarımı burdan uzağa/Yârin çıplak ayağına sür beni/Aldım sazı çıktım gurbet görmeye/Dönüp yâre geldim yüzüm sürmeye/Ne lüzum var şuna buna sormaya/Senden ayrı ne hal oldum gör beni/Ayın şavkı vurur sazım üstüne/Söz söyleyen yoktur sözüm üstüne/Gel ey hilal kaşlım dizim üstüne/Ay bir yandan sen bir yandan sar beni/Yedi yıldır uğramadım yurduma/Dert ortağı aramadım derdime/Geleceksen bir gün düşüp ardıma/Kula değil yüreğine sor beni.

Yüzbinlerin Zülfü Livaneli’nin diye bildiği bu şiir aslında Sabahattin Ali’nin olduğu, şiirin onun Kağnı-Ses adlı kitabındaki Ses öyküsünde geçtiğini bilenler biliyor. (*)

Yine bilenler biliyor Sabahattin Ali o öyküde şiirini yol amelesi Ali’ye türkü olarak........

© Hürses