Sınırları eritmeden dayanışma kurmak

Bir arkadaşınız sizden sürekli bir şeyler rica ediyor ama her seferinde içten içe geriliyorsunuz. Aileniz kararlarınıza karışıyor ama karşı çıkmak istemiyorsunuz. Kalbini kırmayayım, üzmeyeyim diyorsunuz. İçinize atıyorsunuz. Kelimenin tam manasıyla dişinizi sıkıyorsunuz. Tanıdık geldi mi?

Bunların her biri birer sınır ihlali. Çoğumuz bu ihlalleri fark ettiğimizde dahi susmayı tercih ediyoruz çünkü hayır demenin kabalıkla, sınır koymanın bencillikle eş tutulduğu bir kültürün içindeyiz. Oysa kişisel sınırlarımız, kim olduğumuzu, neye razı gelip neye gelmeyeceğimizi tanımlayan görünmez çizgilerdir. Ne tesadüftür ki bu sınırları ihlal edilen yine çoğunlukla kadınlar olur. Bu çizgileri korumak, sadece kendimize değil çevremize karşı da bir sorumluluk aslında.

Sınır koymak, bağırmak, küsüp gitmek, duvar örmek değildir. Sınır koymak kendinden başka kimseyi düşünmemek, sadece kendi esenliğini önceliklendirmek de değildir. Yine sınırlarını koruyan insanlardan genellikle kadınlara bencilleştiği imasında bulunulur. Kadının kendi ihtiyaçlarını gözetmesinin bencillik kabul edildiği bir atmosferde sınır koymak da bir özbakımdır.

Sınır koymanın nasıl uygulandığına dair rol........

© HTHayat