Bir ülkenin belleğinde bazı sesler vardır ki, suskunluğun hüküm sürdüğü zamanlarda dahi yankılanmaya devam eder. Tiyatro sanatçısı, yönetmen, çevirmen ve bir aydın olarak Genco Erkal, Türkiye’de sanatın sadece bir sahne işi olmadığını; aynı zamanda bir vicdan meselesi, bir duruş olduğunu hepimize hatırlattı.

Bugün, ölümünün birinci yıl dönümünde Genco Erkal’ı ve onun politik tiyatro anlayışını anmak istiyorum. 86 yaşında, uzun süredir mücadele ettiği hematolojik bir hastalık nedeniyle aramızdan ayrıldı. Gidişiyle ardında, yalnızca oyunlarla dolu bir sahne değil; aynı zamanda onurlu direnişle örülmüş bir ömür bıraktı. Kimi, ölümünden sonra paylaşılan o dizelerle veda ettiğini düşündü:

“Hoşça kalın dostlarım benim,
hoşça kalın!
Sizi canımda canımın içinde,
kavgamı kafamda götürüyorum.”

Bu dizeler, onun yaşamı boyunca taşıdığı politik ve insani yükün özeti gibiydi. Genco Erkal, yalnızca sahnede değil, sokakta, meydanda, mahkeme salonlarında, gerektiğinde adliye önlerinde halkın sesi olmuştu. Sahneye çıktığında bir karakteri değil, çoğu zaman toplumun vicdanını canlandırdı.

1938 yılında İstanbul’da doğan Erkal, Robert Kolej’den mezun olduktan sonra İstanbul Üniversitesi Psikoloji bölümüne başladı. Ancak gönlü çoktan sahneye düşmüştü. Eğitimini yarıda bırakıp tiyatroya yönelmesi, birey ile aile arasında çatışma yaratabilecek klasik bir tercih hikâyesi gibi görünse de bu kararı Erkal’ın hayat boyu sürecek olan idealist yolculuğunun da habercisiydi.

1950’lerin sonunda amatör olarak başladığı tiyatro serüveni, kısa sürede profesyonelleşti. Arena........

© HalkTV