İnancım odur ki bu yazıyı okuyacak her bir kardeşim kendi yakınlarına, evlatlarına, kardeşlerine, çok sevdiklerine ölümü ve şehitliği yakıştıramasa da her birinin gönlünde bir şehadet özlemi vardır. “Ya Rabbi bizi şahitlerden ve şehitlerden eyle” diye bir dua duyduklarında ona derinden bir hisle “Âmin!” derler. Şehitlere layık bir hayatlarının olup olmaması ayrı bir mevzudur.

Hz Ömer (r.a) “Ya Rabbi bana Medine’de, resulünün beldesinde şehadetle bir ölüm nasip et” diye dua edermiş. Kızı Hz. Hafsa (r.a) annemiz diyor ki “Babamın bu duasını duyunca; İslam artık Medine'de hâkim oldu. Babam hem şehit olmayı hem de Medine'de olmayı istiyor. Bu ikisi nasıl bir arada buluşacak? Diye hayret ederdim. Ama bir mecusi kölenin babama Mescid-i Nebevi’de şehit ettiğini görünce duasını daha iyi anladım.”

Şehadet konusunda kimin duası varsa Allah onu boşa çıkarmıyor. Muhammed SaidGümüş isimli, kendisi ile yüz yüze tanışma,kucaklaşma, gözünün içine bakıp muhabbetle selamlaşma imkânı bulamadığımız bir yiğitvar gündemimizde. Birkaç kardeşin emaneti vesilesi........

© Habername