Geçen haftadan devam:

Paylaştığım bu ayeti kerime ve hadisi şerifler ana baba ve evlatlar arasındaki ilişkilerin nasıl olması gerektiğini göstermektedir. Bunun tersine ilişkiler yanlıştır. Yukarıdaki ayet ve hadislere uyan davranışlarımızın karşılığı ne kadar sevaplı, uymayan davranışlarımızın ise ne kadar günah ve vebali ağır olduğu anlaşılmaktadır.

Bir ailede mutluluk fertler arasında ahenge bağlıdır. Çocuklar doğumdan başlayıp bebekliğinden büyüyüp yetişkin yaşa gelinceye kadar; babanın otoritesi, annenin şefkati altında bulunur. Çocuklar da anne babaya saygılı davranmak onlara itaat etmek durumundadır. Peygamber SAS Efendimiz çocuklarımızı geleceğe göre yetiştirmemizi onlara kerim insan muamelesi yapmamızı buyuruyor. Aile içinde iletişim sorunları olursa ahenk bozulur. Geleneksel olarak bazı yörelerde kız çocuklarına değer verilmez. Halbuki kız çocukları erkek çocuklara nazaran şefkate daha çok muhtaçtır. Mesleğimin ilk ayında hasta muayenesinin yanında nüfusa kayıtlı olmayıp da kaydolmak isteyenlerin yaş tayinini yapıyordum. Ben günde 30 hasta muayene ediyor 20 kişinin de yaşını (yasadaki ifadesiyle nasiyei hal ve teşekkülatı bedeniyesine yani yüz hali ve beden gelişimine göre) yaş tespiti yapıyordum. Bir gün bir kız çocuğu geldi. Babası bana çocuğun yaşını büyük yazmamı istedi. Ben neden diye sorunca bana döndü ve elini yukarı kaldırarak ‘’ Ne olacak satılık mal’’ dedi. Bunu hala unutamam. Kızını satılık mal olarak görüyordu. Bir başkasından buna benzer duyduğum sözde de babası ‘’kızların üçü satıldı kalan üçü de satılık’’ diyor. Bu örnekler maalesef o kadar az değil. Bu İslam’a uymayan yanlış bir gelenektir.

Ana baba arasındaki boşanmaya varan anlaşmazlık ve geçimsizlikler çocuklarda psikolojik travmaya yol açmakta ve ileride sorunlu kişilikler fertler ortaya çıkmaktadır.Nitekim böyle sorunlu çok genç gördüm. Yakın zamanda asistanım olan iki genç kız anneleri ile birlikte kalıyorlar ve babalarından ayrılar. Babalarına kızgınlar. Bir başka tanıdığım üç kardeş babaları onlara en iyi imkanlarla üniversite tahsili yaptırııp hayata hazırladığı halde babası ikinci evlilik yaptı diye ve evi terketti diye babaları ile görüşmüyorlar ve ikisi düğünlerine babalarını davet etmediler. Buna benzer daha çok örnekler biliyorum.

Annelik doğumdan önce de sonra da çocuk yetişkin hale gelinceye kadar zor bir iştir. Keza baba da ailenin rızkını temin etmek ve geçimi sağlamakla mükelleftir. Hamilelikle ilgili doğan bebeği emzirme ile ilgili müjdeli hadisler varken çocuk istememek akıl karı değildir. Babanın ailesinin geçimini helal kazanç ile temin etmesi de cihat gibi çok sevaplı bir iş olduğu yukarıdaki hadisi şeriften anlaşılmaktadır. Günümüzde toplum daha materyalist ve maneviyatı zayıf olduğundan bu sevap ve günahlardan haberi yoktur veya bunları idrak edemez algılayamaz. Normal şartlarda dindar olsun olmasın evlat ebeveyn arasında eşler arasında kuvvetli saygı sevgi muhabbet bağları vardır. Bireyler yaptıkları işin ne kadar sevaplı veya günah olduğundan haberi bile yoktur. Bu da toplumumuzun manevi eğitiminin ne kadar gerekli olduğunu irşat faaliyetlerinin önemini göstermektedir. Bilmeden sevaplı veya günahlı işler başka olur bilerek başka olur. Bir kimse ana babasına veya evladına bilerek iyi davrandığında başka hayırlara da gayret eder, yaptığının günah ve veballi bir iş olduğunun farkında olduğunda onda ısrar etmez veya başka yanlış bir iş yapmamaya dikkat eder, yanlıştan döner.

Bazı aileler dindardır, çocukları dindar yetiştirmek ister çocuklar istemez, ergenlik dönemi problemleri ile çocuğa söz tesir etmez. Çocuklar iyi veya kötü dış çevrenin tesiri altında kalır. Bazı ailelerde durum tersine olur, ailenin din diyanetle tesettürle alakası olmaz, çocuk dine yönelir. Aile içi tartışmalar ortaya çıkar. Ailenin çocuğunun dindarlığına kızının örtünmesine müdahale eder ki bu yanlıştır. Bu konu ile ilgili Merhum Esad Hocamız’ın Ankara İlahiyat Fakültesinde hoca iken karşılaştığı bir olayı paylaşmak istiyorum. Bir gün bir genç Hocamızı ziyarete gelir.........

© Habername