Bu ara sıkı bir dostluğumuz var bu sivri dişlilerle.

Gündüzleri kovalamaç geceleri de saklambaç oynuyoruz.

Biz insan oğlu her şeyi evirmeye çalışırken, sivrilerde önlemlerini kendilerine göre almışlar sanki.

Gündüzleri gözümün önünden geçerken haydi beni yakalayabilirsen diye beni oyuna davet ediyor.

Öyle ustalıkla ve de hızlı hareket ediyorlar ki zikzaklar çizerek etrafımda dönerken dans edip kayboluyorlar.

Benim galibiyetim yok denecek kadar az, çok ustalar.

Göremediğim yerde beni sobeleyip izlerini bırakıyorlar.

Öyle hızlılar ki uçma hızında bir ısırık alıyorlar. Yangısını ve kaşıntısını bırakıyorlar.

Geceleri ise bazen öperek, bazen de müzik eşliğinde haydi kalk oyun zamanı diyorlar.

Eskiden kan alınca bir duvara veya dolap kenarına görülebilir bir yerde emdikleri kanı hazmederlerdi.

Öyle ustalaşmışlar ki pirizlerin deliğine, çamaşırların arasına bile saklamayı da öğrenmişler. Çekmecenin içinde ne işiniz var sizin?

Benimle o kadar çok meşgul oluyorlar ki;

Bazen........

© Habererk