‎Hayat dediğimiz şey, aslında kocaman bir sınav. Biz çoğu zaman sınavın asıl sorularını görmezden gelip, dipnotlara takılıyoruz.

‎Komşunun lafı, eşimizin bir bakışı, çocuğumuzun kırdığı bir tabak ya da iş yerinde yaşanan küçücük bir tartışma.

‎Bunlara öyle takılıp kalıyoruz ki, asıl dertlerimizi görmeyi unutuyoruz. Oysa hayat bizden çok daha büyük sabırlar, çok daha derin imtihanlar istiyor.

‎

‎Büyüklerimiz ne derdi:

‎”Duvarı nem, insanı gam yıkar.”

‎Gerçekten de öyle değil mi? Bir günün içinde küçük bir terslik olduğunda, sanki dünyanın sonu gelmiş gibi üzülüyoruz. Halbuki kapı komşumuzun evinde hasta bir çocuk yatıyor olabilir, mahallenin öteki ucunda borcunu ödeyemeyen biri gözyaşını içine akıtıyor olabilir, bir annenin gözleri yıllardır gurbetteki evladını arıyor olabilir.

‎

‎Bizim insanımız aslında güçlüdür. Yöremizde nice felaketler gördük: Sel aldı, yangın oldu, deprem vurdu…

‎Ama her defasında yeniden ayağa kalkmayı bildik.

‎Çünkü biliyorduk ki,........

© Günışığı Gazetesi