Yakın tarihimizin en berbat yıllarının başında gelen 1980’de Türkiye’nin kişi başına milli geliri 2.149 ABD Doları. Ve o tarihte dünya ülkeleri arasında 53’üncü sırada. Güney Kore 1.745 dolarla 63’üncü.

On yıl sonra, yine kötü bir döneme denk gelen 1990’da kişi başına 3.765 dolarla 48’inci olmuşuz. Güney Kore bizi sollamış ve 6.813 dolarla 42’nciliğe yükselmiş.

2000 yılında biz 4.250 dolarla 68’inci sıraya düşerken Güney Kore, bizimkinin üç misli olan 12.717 dolarla 35’inci sıraya yerleşmiş.

2010’da, yani 7 yıllık Akape iktidarından sonra, biz 10.629 dolarla 65’inci sıradayız. Güney Kore 24.069 dolarla 36’ncı.

2020’de, 17 yıllık Akape iktidarından sonra Türkiye 8.600 dolarla 74’üncü sıraya düşmüş. Güney Kore 33.653 dolarla 28’inci.

Cumhuriyetimizin 100. yılında biz 13.244 dolarla 71’inci, Güney Kore 35.563 dolarla 31’inci.

Bu karşılaştırmayı Çin’le yapın, Rusya’yla yapın, hep aynı sonuç çıkıyor.

Bu bir başarı hikâyesi olabilir mi?

“Ben ekonomistim. Bu ülkenin ekonomisi benden sorulur” diyen Sayın Cumhurbaşkanı’na sorumdur: Bu bir başarı hikâyesi midir?

Türkiye hem taze hem kuru kayısı üretiminde açık ara dünya birincisi.

Kirazda da şampiyon. Fındıkta da.

Karpuz üretiminde, zeytin üretiminde en başlardayız.

Televizyondaki teyze, kirazı gördüğünü, canının çektiğini, alamadığını söylüyor. Başka bir teyze, kayısı alırsa o ay aç kalacaklarından söz ediyor.

“8-10 tane alır, yatağın altına istiflerdik” diyor pazarda boş fileyle........

© Gazete Pencere