Kabul odasının maun kapısı içeriden açılınca gülabdandan yayılan koku koridora da uzadı. Kapı dışında ve saten kumaş kaplı iskemlelerde sessizce oturup sıra bekleyen pahalı ve şık giyimli bürokrat zevat gül esansını kısa bir an için soludu. Bu koku eş zamanlı olarak hepsinin içinde bulunan bir düğmeye bastı sanki. Aktive oldular ve aynı anda tek bir düşünceye odaklandılar: Zatı alilerinin yanına kabul edilince sıralayacakları yalakalık cümleleri.

İşe yarıyor muydu dersiniz?

Öyle bir yarıyordu ki…

Etkisi uzun süreni vardı, kısa süreni vardı. Ne gam. Sarayın koridorlarında bir tür geçiş üstünlüğü elde etmek mümkündü en basitinden. En şıkından Boğaziçi’nde bir yalıda oturmak var. Ohoo neler neler olabilir, yalı da bir şey mi…! Düşününce içleri şişti, mabatları ısındı, altlarındaki saten kumaşa ütü buharı değdi gibi oldu.

Sizi gidi çanak yalayıcılar sizi! Nesli tükenmeyen fırıldaklar…

Saray Mahfilleri

Zaman acımasızdır. Üstelik belge biriktirir.

Geçmiş saray bürokrasisinin sistematik dalkavukluk........

© Gazete Pencere