Bir kişi birçok şeyi değiştirir. Değiştirmez sanırız; ama öyle insanlar gelip geçer ki bu dünyadan, kökten değiştirir, sarsarlar bütün düzenleri. Hem de öyle aman aman göz önünde, neonların altında yapıp etmelerle değil. Cılız bir aydınlığın içinde güneşler yaratarak tüketirler ömürlerini. Sessiz sedasız, köşelerinde hiçbir takdir beklemeden. Çırpınmalarının farkında olunmaz; önledikleri felaketler, önüne geçtikleri haksızlıklar, tamir ettikleri yanlışlıklar dile getirilmez.

Çoktur, çoğuz. Her birimiz onlardan biriyiz de fark etmeyiz, fark etmemizi istemezler. Bizim kendimizi bir sayı olarak görmemizi sağlayıp olan bitene tesirimizin bilincinde olmamızı istemezler. Diğerleri yıkıp dağıtırken dünya bizim gibi büyüklenmeden işine gücüne bakan insanların hatırına döner durur. Onlar da ortada caka satar, olmadı dirhem dirhem havasını atar. Tüm gözler üzerlerine döner, sanırsın ademoğlunun bütün işlerini bunlar var etti. Eh tabi parsayı da onlar toplar. Her şeyi kotarıp hayatı ayakta tutanlarla o hayatın kaymağını yiyenler aynı kişiler olmadı hiçbir zaman. Bu hepimizce malumumuz. Peki böyle mi devam edecek? Elbette böyle devam edecek. Çocukluğumuzda Andersen’den dinlediğimiz masallar büyüdüğümüzde yeni dünyanın vaatlerine dönüştü. Rolleri belirleyenler var ve sistemi bunun üzerine kurdular. Eski popüler bir şarkı sözünün belirttiği gibi “Yaslanan ve yaslanılanlar…” Belki de şimdilik işlerine yaradığımız için varlığımıza izin veriyorlar. Artık o kadar ileri gidildi ki Malthus’un nüfus teorilerini bile ulu orta dile getirebiliyorlar. (Nüfusun dengelenmesi gerektiğini savunur.)

Çabasıyla hayatı ayakta tutan bizler de hiç sesimizi çıkarmadan bir film gibi izliyoruz yapılanları. Nezaketimizden susmalarımızı güçsüzlük olarak algılayıp haklarımızı gasp ettikçe ediyorlar. Alçak gönüllüysen, zarifsen ezilmeye adaysın. Hele bir de onlar gibi kişisel........

© Gazete Gerçek