Sağlığımızın sermayenin ellerine terk edilmesi ve çalışma koşullarımızın zorluklarına dair pek çok yazı paylaştım bu köşede. Baykuş adında bir köşenin başlaması İstanbul Tabip Odası seçimlerinde yeniden yönetime seçilmem ve genel sekreterlik görevini üstlenmem üzerine Evrensel’deki arkadaşların önerisi ile olmuştu. Dile kolay 22 yıldır yazıyorum. Elbette sağlığı insan hakları bağlamında ele almaktan, doğrudan en yakıcı hak ihlallerine ana eksen insan hakları olsa da Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyine seçilip, bir de başkanlık görevi daha seçimler olmadan üzerime yapıştırılınca, ister istemez bu görevi üstlenip, gereğini yerine getirmek boynumun borcu, eksen de sağlık ve hekimler olmuştu dört yıl boyunca.

Arada yurt dışı ve memlekette işkencenin belgelenmesine dair eğitimlerde sorumluluk üstlensem de şimdi emekli bir akademisyen ve hekim olarak epeydir ihmal ettiğim sağlığımla da ilgilenecek zamanım, dolayısıyla bir gözlemci ve mücadele hattında bir eylemci kimliği ile yürüttüğümüz sağlık hakkı mücadelesi ve hekimlerin özlük hakları mücadelesine doğrudan hasta sıfatıyla ve sistemin bizleri öznelikten nesneye dönüştürmesinin tanığı olarak katılmak zorunda kalıyorum.

İstanbul’un en eski üniversitesinden öğrencisi olarak başlayıp öğretim üyesi olarak emekli olmuş, iki tıp fakültesinden de yolu geçmişken, bugün her ikisinin de inşaat alanına dönüşen hali, Cerrahpaşa’nın oraya buraya dağıtılmış bölümleri, İstanbul Tıp ya da yaygın anılan adıyla Çapa’nın çok dağılmasa da sığamadığı binaları arasında inşaat tozu ve gürültüsünün ortasında kalmış yalnızlığı içinde, kışkırtılmış sağlık talebinin ötesinde en yetkin ve son basamak........

© Evrensel