Son yıllarda yoksulluk ve geçim sıkıntısı, işçilerin, kamu emekçilerinin ve özellikle emeklilerin ortak paydası haline geldi. Çalışma biçimleri, iş güvenceleri ve sahip oldukları haklar farklı olsa da tüm bu kesimler, ücretlerin baskılanması ve sosyal harcamaların sınırlandırılmasını esas alan Erdoğan–Şimşek programının en ağır sonuçlarını yaşayanlar arasında başı çekiyor.

Türkiye’de bir türlü çözüm üretilemeyen hayat pahalılığı, ücretlerin reel değerini hızla eritiyor. Bunun sonucu olarak milyonlar aynı manzarayla yüzleşiyor: faturalarını ödeyemeyen, pazarda filesini dolduramayan, geleceğini göremeyen kitleler adeta sefalette eşitleniyor. Dün farklı sosyal sınıflara ait olduğu düşünülen kesimler bugün aynı kuyruklarda bekliyor, aynı kaygıyla ay sonunu getirmeye çalışıyor.

Asgari ücretli işçi açısından yaşanan döngü ortada: Ücrete yapılan zam kısa süreli bir rahatlama sağlıyor, ancak fiyatların hızla katlanmasıyla yeni ücretin alım gücü eskisinin de gerisine düşüyor. Patronlar kârlarını korurken işçiler daha uzun mesailerde, daha düşük alım gücüyle çalışmak ve yaşamak zorunda kalıyor. Öyle ki, bugün işçi sınıfı için çalışmak, neredeyse yalnızca hayatta kalabilme........

© Evrensel