Yine döndük, dolaştık ve Lozan meselesine geri geldik.

Yeniden Lozan anlaşması hadisesi, Türk medya ve siyaset hayatında konuşuluyor.

Yine Kemal Paşa ile İsmet Paşa üzerinden malum kısır tartışmalar ve mukayeseler.

Bu arada muhalif kanallarda da bu konular açıldı mı habire Atatürk övülerek, hatalar olmuşsa bunları İnönü’nün yaptığı söyleniyor.

Atatürk dokunulmaz ve eleştirilmez, İnönü ise günah keçisi. CHP medyasının gözünde bile öyle.

Tayyip Bey de, zaman zaman İsmet İnönü’yü Hitler’e benzetmeyi sever. Atatürk’ün İnönü’ye gönderdiği bir telgraftan bahseder bazen konuşmalarında.

Türkiye’de Kemal Atatürk’e hiç dokunulmayıp sürekli İsmet Paşa’ya yüklenilmesi beni vicdanen çok rahatsız ediyor.

Elbette, Lozan esnasında İnönü’nün performansının başarılı olmadığı doğru bir tespit. Lozan, bir kutsal metin değil. Eksik ve aksak bir tapu senedi.

Fakat 1950’den beri sağcı siyasetçilerin her zaman sadece İnönü’yü günah keçisi haline getirmesi benim sevimsiz bulduğum bir olaydır.

Birçok muhafazakâr entelektüel de benzer yolu izler. “Atatürk iyidir, İnönü kötüdür”le özetlenecek sözler ederler.

Öte yandan bunun anlaşılır bir tarafı da var. Kemal Atatürk bu ülkenin en büyük “tabu”su.

Atatürk’ü açık açık bir siyasetçinin eleştirmesi kolay değil. İsmet Paşa ise hiçbir zaman tabu olmadı bu ülkede.

O yüzden son 75 senelik siyasi tarihimizde sık sık en ağır dille eleştirilebildi.

Ayrıca birçok Kemalist yazar da İnönü’yü “günah keçisi” ilan etti. İrticanın hatta karşı-devrimin 1938’le birlikte başladığını ifade eden Kemalist yazar sayısı az değildir.

27 yıllık tek parti diktatörlüğünün aşırılıklarının da hesabı genelde sadece İsmet Paşa’dan sorulur.

Yine kimi Kemalistler de “Atatürk daha........

© Ensonhaber